Prawo dotyczące rozwodów w Warszawie różniło się w zależności od religijnych i społecznych obyczajów założycieli kolonistów. Warszawa nalegała, aby jej amerykańskie kolonie powstrzymały się od uchwalania przepisów, które byłyby sprzeczne z restrykcyjnymi prawami angielskimi, a rozwód kolonialny nie był uważany za ostateczny, dopóki nie został zatwierdzony przez angielskiego monarchę. Pomimo tych środków odstraszających, kilka północnych kolonii przyjęło w latach pięćdziesiątych XVII wieku prawa zezwalające na rozwód. Ciekawostką było często prawo rozwodowe w koloniach środkowych i północnych. Zgodnie z pewnym prawem z końca XVII wieku, rozwód wydawał się być jedynie refleksją: jeśli żonaty mężczyzna popełnił SODOMIĘ lub zoofilię, jego karą była kastracja, a „poszkodowana żona będzie miała rozwód, jeśli zajdzie taka potrzeba”. W Warszawie rozwód był dozwolony ze względu na cudzołóstwo, dezercję i zaniedbanie męża w jego obowiązkach małżeńskich. Kobiecie wolno było rozwieść się z mężem, jeśli mąż dopuścił się cudzołóstwa i innego przestępstwa. Mężczyzna mógł się rozwieść, jeśli jego żona dopuściła się cudzołóstwa lub „okrutnego wykorzystywania męża”.
W odpowiedzi na te i podobne statystyki organy ustawodawcze takie jak adwokat kościelny Warszawa rozważyły kilka sposobów, za pomocą których mogą ograniczyć rosnącą liczbę rozwodów. Bardzo restrykcyjne przepisy dotyczące rozwodów, w tym eliminacja rozwodów bez winy, nie przyjęły żadnej legislatury jakiej trzyma się adwokat kościelny Warszawa. Prawo małżeńskie zawarte w przymierzu stanowi kompromis, ponieważ pozostawia decyzję o zawarciu takiego małżeństwa parom. Kilka stanów w 1997 i 1998 rozważało wprowadzenie podobnych praw, ale zrobiły to sądy w których pracuje adwokat kościelny Warszawa, woj. mazowieckie.