Czy szkoły windsurfingu istniały od zawsze? Windsurfing, czyli bardzo znany sport wodny, był kiedyś jednym z najpopularniejszych sportów wodnych na świecie. Windsurfing, znany również jako boardailing, to połączenie surfingu i żeglarstwa, które odbywa się na pokładzie statku zwanego sailboard. Windsurfer używa żagla na desce, aby złapać wiatr i nabrać prędkości. Windsurfing jest nadal popularny w niektórych częściach świata, a sprzęt znacznie się rozwinął na przestrzeni lat. Windsurfing sięga końca lat 40. XX wieku. Sidney Newman Darby stworzył pierwszą deskę windsurfingową w 1948 z drewnianą deską i ręcznym żaglem, którego używał do windsurfingu wokół zatoki Chesapeake. Darby nie miał wystarczających funduszy, aby opatentować swój projekt. Innym wczesnym windsurferem był Peter Chilvers z Wielkiej Brytanii. Został zauważony, gdy pływał po powierzchni wody u wybrzeży Hayling Island w Hampshire w 1958 roku. Jego statek surfingowy łączył użycie dużej deski i żagla. Surfer Hoyle Schweitzer i żeglarz Jim Drake, obaj z Kalifornii, opatentowali pierwszą deskę windsurfingową w 1968 roku. Ta pierwszorzędna deska była znana jako „Windsurfer” i posiadała żagiel, który był przymocowany do deski za pomocą uniwersalnego złącza. Hoyle Schweitzer zaczął produkować deski windsurfingowe na sprzedaż na początku lat 70-tych. Popularność wzrosła, a stamtąd sport rozprzestrzenił się na cały świat, nie tylko na nasz kraj.
Windsurfer był deską windsurfingową, która zapoczątkowała szał windsurfingu, który rozprzestrzenił się w Ameryce Północnej i Europie, gdzie do dziś pozostaje niezwykle popularnym sportem wodnym. Deski jakie używają szkoły windsurfingu wykonano z polietylenu zamiast drewna. Windsurfer zaczął pojawiać się na targach łodzi na początku lat 70., ale konsumenci pozostawali sceptyczni.
Windsurfing zyskał popularność, gdy Schweitzer i jego żona rozpoczęli masową produkcję desek w 1970 roku. Ten sport zyskał ogromną popularność w Europie, gdzie mówiono, że prawie każdy dom nad wodą ma deskę windsurfingową. Pierwsze mistrzostwa świata w windsurfingu odbyły się w 1973 roku, a windsurfing stał się sportem olimpijskim w 1984 roku. Windsurfing kobiet wszedł na igrzyska olimpijskie w 1992 roku. Lata 80. i początek lat 90. były najpopularniejszymi latami tego sportu, po których nastąpiło kilka lat spadku zainteresowania.
Windsurfing stał się mniej popularny w połowie lat 90., kiedy szkoły windsurfingu stały się bardziej popularne niż longboardy w branży surfingowej. Windsurfing przeżywa teraz odrodzenie popularności, ponieważ sprzęt wprowadza przełomowe postępy. Lżejsze deski, większa sprzedaż techniczna i niedrogi sprzęt przyczyniają się do niedawnego powrotu i powstania wielu nowych szkół windsurfingu na półwyspie helskim – Chałupy, Jastarnia, Hel.